Theosophy – Eastland Tales Part II

Theosophy – Eastland Tales Part II
20 December 2016
No Colours Records

Via het label No Colours Records is vorig jaar december het album Eastland Tales Part II van de Russische band Theosophy uitgekomen (Part I is in 2014 verschenen). Deze black metal band is in 2004 opgericht maar heeft vervolgens tot 2007 in de ijskast gestaan vanwege andere activiteiten. Daarna is de draad weer opgepakt en is dit album alweer de vierde in een reeks van ijskoude producties.

Met het nummer Slaves of Destiny wordt het album afgetrapt. Het intro wordt verzorgd door drums waar al snel de rest van de band bij komt invallen. De zang doet wat Abbath-achtig aan en past goed bij de muziek. Verder heeft het nummer op de zang na, niet echt een black metalgevoel om zich heen hangen. Forces of Death heeft al wel meer dat black metalgevoel met zijn Gorgoroth-achtige start. Verder vertoont het nummer duidelijk het zwarte metaalkarakter door de blastbeats, vele herhaling op gitaar en symfonische ondersteuning op toetsen. Wat dit nummer fijn maakt om naar te luisteren zijn de hogere riffs die tussendoor worden gegooid.

At the End of Life wordt ook aangejaagd met een heerlijke black metalstart. Wederom wordt er afwisseling op gitaren gecreëerd door er hogere ratels tussendoor te spelen. Verder is het een fijn beukend nummer. Halverwege het nummer wordt er wat gas teruggenomen en wordt er een gitaarsolo ingezet. Na dit moment van rust gaat het pedaal weer tegen de bodem en is het hard doorpompen. Bij My Hatred in My Hands heeft de basgitaar een duidelijke aanwezigheid door een diep brommend geluid. Lekker om dat ook eens wat duidelijker te horen. Verder is het nummer helaas op een paar fijne beukende momenten na niet heel bijzonder. I Saw a Star is daarentegen direct wel direct interessant. Dit door een mooie intro die meteen de aandacht pakt door het wisselen van tempo en goede symfonische ondersteuning. Het karakter zal de luisteraars van Watain en Dimmu Borgir wel kunnen aanspreken.

Naar het einde toe wordt je als luisteraar tot en met nummer tien nog twee maal verwend met snoeihard gebeuk, namelijk: Buried in My Grave (nummer 6) en Riders of the Hellstorm (8). Waar eerstgenoemde al in een aardig tempo start, doet Riders of the Hellstorm daar nog een flinke schep bovenop om nog harder de gitaarriffs en blastbeats eruit te knallen.

Theosophy:
Facebook: https://www.facebook.com/theosophygroup/
YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCyD0NhrNfAYGECdfGS8MVlw

No Colours Records:
Facebook: https://www.facebook.com/nocoloursrecords/
Website: http://no-colours-records.de/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *